In Mei is het altijd mooi weer in Portugal. Zelfs in de paasvakantie is de kans bestaande dat je hier op vakantie bent en de zonnecrème mag bovenhalen.
Mei heeft wel eens een zomer onweertje, maar meer dan dat meestal niet. Behalve dit jaar. De eerst 14 dagen van deze maand heeft geen vogel zijn nest verlaten en heeft de slakkenpopulatie die al lang had moeten zijn uitgedroogd zich nog even snel kunnen vermenigvuldigen.
Het is uitzonderlijk, dat wel. Goed voor de olijvenoogst van het najaar (Hoera voor onze 5 olijfbomen!). Goed voor die ligusters en oleanders die we als omheining rond het stuk grond hebben geplant. Slecht voor het teveel aan gras dat weldra zal verschroeien als de zon terug is uit verlof en dus meer brandgevaar met zich meebrengt.
Mijn vriend, de werkman, schept zich een breuk om de grachten van waterleiding, riolering en electriciteitsleidingen dicht te krijgen. Iets dat 'makkelijker' gaat omdat het zand nat is (aka modder). Maar moeilijk omdat dat eenmanshandgeschep niet nodig zou zijn als de grond hier geen peppa pig playground was geworden. Dan was de graafmachine ook weer gewoon alles komen dichtgooien.
Als voormalige stadsmoeder vraagt het wat inventiviteit om dochter zonder modder op school te krijgen. Maar dat lukt.
Ik ben nog niet met maxi cosi en verzorgingstas onderuit gegaan op weg naar de auto (die door de werken even op straat staat). Waarvoor dankbaarheid.
Het klinkt allemaal helser dan het is, hoewel ik niet kan ontkennen dat een weersverandering welkom is. Maar het is wat het is.
We waren begin vorige week misschien iets té blij dat de gemeente zo snel ons water was komen aansluiten. Water in overvloed nu.
In afwachting van (eigen) electriciteit en zon, groet ik u. Het zou voor vrijdag zijn. Laten we bidden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten